open-navigation
close-navigation

Fundator

dr Andrzej Gawroński

FUNDATOR
ZAŁOŻYCIEL FUNDACJI

DR ANDRZEJ GAWROŃSKI

Urodzony 14 lipca 1956 roku w Poznaniu. Pochodzi z rodziny inteligenckiej o wielopokoleniowych korzeniach Wielko- i Małopolskich, gdzie duże znaczenie przywiązuje się do pracy naukowo – dydaktycznej, działalności gospodarczej, kultury i sztuki oraz sportu.

W roku 1975 kończy V LO w Poznaniu (ob. im. Klaudyny Potockiej). Po odbyciu praktyk na AWF (Serafitki Poznań), rezygnuje na własną prośbę (przed immatrykulacją) ze studiów sportowych, co daje mu możliwość zdania egzaminów wstępnych na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu (handel zagraniczny).

W 1980 roku kończy studia na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny); kierunek – Ekonomika i Organizacja Handlu Zagranicznego . W latach 80-tych odbywa praktyki zawodowe na Uniwersytecie w Monachium (Ludwig-Maximilians-Universität München) i Stuttgarcie (Universität Stuttgart). Po obronie doktoratu (13 marca 1987) (tytuł pracy : Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za wady produktów, jako instrument ochrony interesu konsumenta).

W latach 1987 – 1989 odbywa naukowy staż asystencki (visiting professor, Gastprofessor, tzw. docent zagraniczny ) na Uniwersytecie w Kolonii (Universität zu Köln) – w czołowej placówce ubezpieczeń gospodarczych w Europie (prof. Dieter Farny). Praca doktorska jest uznawana za pionierską w zakresie konsumeryzmu w Polsce – wobec wszechobecnej sytuacji niedostatku konsumenckiego we wszystkich dziedzinach. W latach 1979 – 1989 pracował na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu w Instytucie Finansów – Katedra Ubezpieczeń Gospodarczych (asystent, adiunkt

Ze wspomnień

O moim złotym medalu z Mistrzostw Polski Juniorów w koszykówce (1974) przyszło mi szybko zapomnieć. Trochę zazdrościłem swoim kompanom z drużyny, którzy wykorzystali tę niezwykłą sytuację i społecznie awansowali – do grona najlepszych zawodników koszykówki kraju (Eugeniusz Kijewski), czy trenerów reprezentacji kraju w koszykówce (Tomasz Herkt, nota bene mój zmiennik w zespolę Warty znakomitego trenera śp. Wojciecha Patana). Tu kończy się mój aktywny sport (za wyjątkiem kibicowania). Przyszła kolej na próby naukowe i pozostałe pasje.

ZOBACZ PEŁNĄ TREŚĆ PRACY

Praca doktorska:

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za wady produktów, jako instrument ochrony interesu konsumenta

dr. Andrzej Gawroński. |. Obrona: 13 marca 1987

Praca jest uznawana za pionierską w zakresie konsumeryzmu w Polsce – wobec wszechobecnej sytuacji niedostatku konsumenckiego we wszystkich dziedzinach

Ze wspomnień

Tuż po odbyciu obowiązkowych wtedy praktyk studenckich (zaprowadzonych po to, aby się studentom od uzyskanego awansu „ w głowach nie pomieszało”- jako student AWF porządkowałem budynek akademika, budowanego na ulicy Serafitek w Poznaniu ) uzyskałem , dzięki wstawiennictwu Genka Kijewskiego papiery egzaminacyjne tzw. wnioski studenckie i złożyłem je na Akademii Ekonomicznej obecnie Uniwersytet Ekonomiczny. Udało mi się wzorowo zdać trudne dla mnie (szczególnie matematyka) egzaminy wstępne. Dostałem się na ten wymarzony kierunek tj. Ekonomika i Organizacja Handlu Zagranicznego ( wg powszechnej opinii 10 osób na jedno miejsce ) wraz z moją przyszłą żoną Krystyną. Było to w zasadzie w socjalizmie jedyne realne „okno do podróży w świat”.
Ze studenta dwóch uczelni poznańskich stałem się pracownikiem naukowym Akademii Ekonomicznej. To pozwoliło mi odbyć, jeszcze na studiach praktykę studencką w Monachium (Bayerischer  Rundfunk), a później praktyki naukowe  IHK Stuttgart (Izba Przemysłowo-Handlowa) i  na Uniwersytecie w Kolonii (asystentura doktorancka u prof. Dietera Farnego zwanego „papieżem ubezpieczeń niemieckich). Tam też napisałem artykuły o ubezpieczeniach w socjalizmie (nikt nie umiał zrozumieć ich sensu w gospodarce nierynkowej ) oraz elaborat  o odpowiedzialności cywilnej producenta za wady produktu, jako instrumencie ochrony prawnej konsumenta. Też nikt nie rozumiał po co taki instrument w gospodarce permanentnych niedoborów.  Był pionierski dla polskiego konsumeryzmu jeszcze przed sformułowaniem samego zjawiska i pojęcia jako nazwy ruchu społecznego.  Przełykałem docinki  z godnością, ale też widziałem, że mnie za poglądy doceniano. Tak zakończyła się moja zagraniczna peregrynacja naukowa.
Wróciłem do codzienności krajowej. Dziewięć lat przepracowałem w Katedrze Ubezpieczeń dr. Tadeusza Sangowskiego w Instytucie Finansów prof. Janusza Wierzbickiego ze znaną wice-dyrektor Elżbietą Czerwińską. Teza pracy doktorskiej  o konieczności wprowadzenia ubezpieczenia oc producenta  dla dobra konsumenta jest o dziwo! do dziś niezrealizowana, wbrew faktycznemu interesowi ogółu społeczeństwa.  Była ona absolutnie prekursorska w obszarze konsumeryzmu polskiego a nawet szerzej, europejskiego. Pożegnałem też ulubionych kolegów, którzy dosłownie uciekli za granicę przy pierwszej, nadarzającej się okazji. Koledzy z pokoju 203, mgr Piotr Borowiak i Tadeusz Frenzel żyją zapewne do dziś w USA czy Kanadzie. Podjąłem słabo finansowaną pracę naukową w rodzącym się tzw. sektorze prywatnym, a ściśle w firmie budowlanej WARTABAU w Poznaniu, która miała koneksje z rynkiem niemieckim. O zatrudnieniu zdecydował mój dobry niemiecki, bo o budowaniu nie miałem pojęcia (z wyjątkiem wykonywanych na czarno prac w Monachium). W WARTABAU przepracowałem ok. 2 lat.
Wobec nieustannego niedoboru środków (każdego rodzaju i asortymentu) w gospodarce socjalistycznej, dużego znaczenia nabierała pomoc „paczkowa” z zagranicy. Szczególnie z RFN, z którego znajomi np. nasz przyjaciel prof. Ehrenfried Schutte z Monachium przysyłał nam obfite pakunki z ważnymi dla nas wtedy szczególnie, odżywkami dla dzieci (słynna Humana) i kilka delikatesów dla dorosłych. Dawało to nam na jakiś czas konieczny oddech zaopatrzeniowy i dużo optymizmu na przyszłość. Paczki przychodziły również do kościołów , które przekazywano potrzebującym. Były to – o ile pamiętam – duże i ciągłe akcje charytatywne, które były dyskredytowane przez ówczesne władze polskie. My jednak zmienialiśmy nasz stosunek do Niemców (z RFN, zwanych ogólnie neonazistami ). W ten sposób pobyt naukowy w Kolonii poprawiał nam codzienny byt. Prof. E.Schutte miał szczególny stosunek do Polski. Urodził się w Szczecinie, a jego przodkowie mieli majątek na Pomorzu. W czasie naszych wakacji w Sarbinowie przyjechał do nas wraz z synem. Jak mówił, chciał odwiedzić swój „ Schuttenwald”
Nie rozpoznał miejsc, ale był niesłychanie wzruszony widokiem morza. Z sentymentem i wielką przyjemnością przypominał sobie swoje dzieciństwo. Jego znakomite wychowanie (pochodził z familii von und zur Schutte ) nie sprowokowało żadnej uwagi co do teraźniejszości. Taki prawdziwy (choć pruski) szlachciura. W takim też duchu mieli Schuttowie swój piękny dom w Monachium . W czasie śnieżnej zimy pomogłem im tę ulicę uprzątnąć, a oni odtąd mówili o niej „ulica Gawrońskiego”). Żona profesora, którą pieszczotliwie nazywał „Maszeńką” pochodziła z petersburskiej arystokracji. Kolejną serdeczną przyjaciółką, którą muszę koniecznie przywołać, była Tatiana von Oppersdorff (dla swoich Tatl). Nie wiedzieć czemu, miała szczególnie ciepły stosunek do praktykantów z Polski. Później okazało się, że jej rodzina pochodziła z Głogówka (po niemiecku Glauchau ) na Opolszczyźnie. Bogaty dom jej rodziców w Monachium był bardzo często miejscem spotkań polskich członków ADAD. Dla mnie to była zawsze wyjątkowa okazja zaznania dobrobytu wobec codziennej skromnej racji asystenckiej.
Zabierała nas samochodem rodziców w piękne okoliczne miejsca. Wkrótce została studentką historii sztuki w Krakowie. Naszą przyjaźń potwierdziła zaproszeniem na swój ślub do Krakowa. Wyszła za mąż za „współczesnego” szlachcica Andrzeja Jaroszyńskiego z Jaroszynki hr. Wł. Piękna uroczystość ślubna odbyła się w kościele św. Katarzyny w Krakowie, którą koncelebrował arcybiskup opolski kard. Alfo Nossol. Nasze przyjacielskie kontakty zostały tragicznie przerwane przez ciężką chorobę. Zmarła 3 lata temu.  Po raz kolejny spotkali się Polacy i Niemcy jako przyjaciele, a nie w starych historycznych rolach. Spośród prawdziwych niemieckich przyjaciół pozostał mi do wymienienia jeszcze Georg Prinz zur Lippe. Po prostu książę Lippe, który przyjął nas godnie w swym własnym pałacu odkupionym od rządu niemieckiego (NRD).

W latach 1986 – 1989 : asystent Sekretarza Redakcji wydawnictwa „Studia Ubezpieczeniowe”. W latach przemian demokratycznych 1989 – 1991 był współtwórcą i prezesem Wielkopolskiej Giełdy Towarowej. W latach 1991 – 1997 pełnił funkcję prezydenta Wielkopolskiej Izby Przemysłowo – Handlowej), jednej z sześciu największych organizacji samorządu gospodarczego w Polsce. Podczas swojej prezesury w WIP-H nawiązywał aktywnie kontakty gospodarcze z Nottingham, Pampeluną (Kraj Basków), Bilbao, Rennes, Paryżem, Berlinem, San Remo, San Sebastian, itd.

Od roku 1994 do roku 1996 był reprezentantem województwa poznańskiego w Wielkopolskiej Radzie Gospodarczej. Był również stypendystą obszernego programu rządu USA (USID, 1995 rok), w ramach którego zwiedził m.in. New York, Washington, Virginię, Charleston, Savannah, Las Vegas, San Francisco, Los Angeles, Toledo, Buffalo. Był współorganizatorem ( łącznie z MTP Poznań, Miastem Poznań i WIP-H ) i pierwszym prezesem World Trade Center w Poznaniu – filia WTC Nowy Jork (lata 1995-98).

Od roku 1990 (do 2005 roku wspólnie z prof. dr hab. Tadeuszem Sangowskim) pełnił funkcję prezesa nowo założonej firmy SAGA Brokers sc. Firma funkcjonuje do dziś jako Sp. z o.o. Wraz z prof. T. Sangowskim (i gronem współpracowników) stworzył i zweryfikował zasady i podstawy funkcjonowania nowego zawodu finansowego w Polsce ( „broker ubezpieczeniowy”. „Pierwszy Polski Dom Brokerski Gawroński i Sangowski” był w tym względzie naturalnym poligonem doświadczeń zawodowych i prawnych, stąd uznawany jest powszechnie za prekursora i twórcę zawodu.

Ze wspomnień

Namówiłem starszego kolegę z Katedry Ubezpieczeń AE (dr Tadeusza Sangowskiego) do utworzenia ubezpieczeniowej firmy maklerskiej na wzór niemiecki. Tadeusz wolał, nie wiedzieć czemu, słowo broker. Tak powstał Pierwszy Polski Dom Brokerski Ubezpieczeń i reasekuracji Gawroński i Sangowski „SAGA BROKERS”. Jej historia trwa szczęśliwie do dziś. Daje mi możliwość realizacji wszystkich moich „fanaberii” w zakresie kolekcjonowania sztuki i zainteresowania się głębiej polską historią.

W roku 1997 został mianowany, przez Królową Niderlandów Beatrix, Konsulem Honorowym Królestwa Niderlandów z obszarem działania na województwa: wielkopolskie, lubuskie, kujawsko – pomorskie. Jednocześnie był również Prodziekanem Korpusu Konsularnego m. Poznania.

Od roku 2002 Fundator i kustosz Fundacji Gawrońskich, powołanej w celu wspierania i inspirowania rozwoju kultury polskiej. Fundacja realizuje swoje cele poprzez propagowanie dziedzictwa kulturowego, artystycznego i historycznego ze szczególnym uwzględnieniem Poznania i regionu Wielkopolski. Fundacja korzysta wyłącznie z własnych, rodzinnych środków finansowych, tworząc m. in. kolekcję sztuki, zbiory dokumentacji i ksiąg.
Od roku 2007 Prezes Rady Fundacji Millenium Una Vivendi w Sierakowie nad Wartą. W ramach tej funkcji współinicjuje dzieło ratowania Kościoła Poewangelickiego w Sierakowie, zainstalowania tam Muzeum Tolerancji i Tradycji Staropolskiej (Muzeum Sarmatyzmu) oraz stworzenia Panteonu Ziemi Sierakowskiej. Inicjator i twórca podstaw merytorycznych oraz pierwszy prezes Towarzystwa Olendrów Polskich ( TOP ) z siedzibą w Bucharzewie nad Wartą (2008 rok).

Powołany w 2008 roku przez Ministra Spraw Zagranicznych, Radosława Sikorskiego i Dyrektora Instytutu Zachodniego, prof. Andrzeja Saksona do Rady Naukowej Instytutu. W sierpniu 2009 roku ( wraz z przyjaciółmi) stworzył Instytut Kresów Zachodnich ( IKREZ) z siedzibą pierwotną w Bucharzewie.

Jest autorem i współautorem szeregu opracowań naukowych i wdrożeniowych (ubezpieczenia w obrocie zagranicznym, ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za produkt, ubezpieczenie od sukcesu, ubezpieczenie BI zespołów sportowych itd.), w tym publikacji w zagranicznych czasopismach specjalistycznych (m.in. Versicherunswirtschaft).

 

Członek lub były członek polskich i zagranicznych organizacji i stowarzyszeń naukowych (min. Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Ubezpieczeniowego – AIDA, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego – PTE).

 

Był ekspertem krajowych i zagranicznych towarzystw ubezpieczeniowych oraz ekspertem Senatu RP w kwestiach ustawy samorządowej (lata 1991-93).

Był także reprezentantem Rządu RP w Radzie Nadzorczej Polsko – Niemieckiego Towarzystwa Współpracy Gospodarczej S. A. w Gorzowie Wielkopolskim oraz członkiem kilku gremiów o randze ogólnopolskiej bądź lokalnej (min. Rada Nadzorcza Autostrady Wielkopolskiej S. A., Rada Nadzorcza W. Kruk Sp. z o. o., Rada Nadzorcza Wielkopolskiego Domu Ubezpieczeń Sp. z o. o., Komisja Rewizyjna Krajowej Izby Gospodarczej, Komisja Rewizyjna Polskiego Stowarzyszenia Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych).

Był członkiem Zarządu Wielkopolskiego Towarzystwa Promocji Sztuki Współczesnej w Poznaniu oraz członkiem Ekologicznego Stowarzyszenia Środowisk Twórczych Eko-Art.

Do głównych zainteresowań zaliczyć można politykę, historię, geografię, sport i turystykę, ale największą pasją jest sztuka. Założona w 2002 r. Fundacja Gawrońskich gromadzi dzieła polskiego malarstwa współczesnego i historycznego, sponsoruje wystawy i eksponuje własne zbiory oraz gromadzi archiwalia.
Ponadto – z woli rodziny – jest depozytariuszem archiwum prof. Zbigniewa Zielińskiego (kilka tysięcy dokumentów i obiektów archiwalnych), dotyczących m.in. planów odbudowy poznańskiego Starego Rynku i Zamku Przemysła, murów obronnych i baszt Poznania.

Wspiera finansowo i rzeczowo liczne instytucje kulturalne m.in. w imieniu Fundacji Gawrońskich przekazał w wieczysty depozyt Muzeum Instrumentów Muzycznych, unikatowe Pianino Wielkie przypisywane księżniczce Marianne von Niederlanden. Pozyskał i wyremontował fortepian z saloniku Bogusławskiego w Warszawie ( obecnie depozyt Fundacji Gawrońskich w Muzeum Regionalnym w Międzychodzie ). Muzeum Instrumentów Muzycznych uzyskało również od Fundacji Gawrońskich kolekcję 40 karykatur Stanisława Mrowińskiego, zbiór pt. „Ludzie muzyki miasta Poznania oraz depozyty instrumentalne : skrzydłówka kresowa z Wołynia (Łuck), dageridoo – australijski instrument pasterski . Fundacja Gawrońskich jest depozytariuszem unikatowej Wazy Wielkiej „Trzy Zamki Królewskiej” w Polsce oraz kafla z Zamku Królewskiego w Poznaniu.

Wspiera również organizacje kombatanckie (ZOR RP im. Marszałka Józefa Piłsudskiego) i kombatantów Polskiej Samodzielnej Brygady Spadochronowej pod dowództwem gen. Stanisława Sosabowskiego, a także kombatantów z Niderlandów w tym: I Samodzielnej Dywizji Pancernej pod dow. gen. Stanisława Maczka. Aktywnie wspiera również Polski Klub Kawaleryjski ( odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi PKK.
Wspiera stowarzyszenia kultywujące tradycje regionalne ( np. : Stowarzyszenie na rzecz Rozwoju Ziemi Międzychodzkiej, w ramach którego ufundował remont i ekspozycje zabytkowego kieratu konnego miejscowej firmy Borsig oraz tablice pamiątkową poświęconą Teresie Remiszewskiej, żeglarce, która opłynęła świat, pomnik leśny partyzantów AK w Bucharzewie oraz kamień poświęcony ofiarom powstania styczniowego – „Termopile Popowskie” itd. Finansuje imprezy kulturalne i sportowe. Jest honorowym członkiem ochotniczej straży pożarnej w Chojnie koło Wronek (od roku 2008) dofinansowując jej działalność

Jest zaangażowany w życie miasta Poznania i Wielkopolski. Stworzył m.in. ideę wzniesienia Muru Pamięci Wielkopolan na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan (pomnika składającego się z segmentów przypominających najważniejsze dla Wielkopolan wydarzenia i postacie – projekt przyjęty) oraz koncepcję Tablicy Pięciu Prezydentów, upamiętniającą ich wizytę podczas obchodów 50 rocznicy Powstania Poznańskiego Czerwca ’56, a odsłoniętą rok później.

Jest laureatem nagród naukowych Ministerstwa Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Ministerstwa Edukacji Narodowej i sportowych w tym : Złotą Honorową Odznakę Polskiego Związku Koszykówki (1999), Złotą honorową Odznakę AZS (2001), Złotą Odznakę Zasłużony dla Kultury Fizycznej i Sportu ( 2002) .
Otrzymał także odznaczenie Wojewody Wielkopolskiego w uznaniu zasług na wspólnej drodze do zjednoczonej Europy (2004 r).
Za zasługi na rzecz szerzenia idei pracy organicznej odznaczony został Srebrnym Medalem Pamiątkowym `Labor Omnia Vincit`, przyznanym przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego. Od Towarzystwa otrzymał także Medal Pamiątkowy Ad Perpetuam Rei Memoriam oraz nagrodę „Wielkopolski Filar Biznesu 2001” za jakość usług ubezpieczeniowych, świadczonych przez firmę SAGA BROKERS, jak również statuetkę i medal Ojca Mariana Żelazka – Wybitna Osobistość Pracy Organicznej, a także w czerwcu 2011 Medal Honorowy „Verba Docent – Exempla Trahunt” .
W roku 2005 odznaczony został za zasługi na niwie gospodarczej Brązowym Krzyżem Zasługi.
W dniu 16 maja 2008 roku firma, którą zarządza otrzymała przyznany jej przez Kapitułę Nagrody Gospodarczej Stowarzyszenia Ruch Regionalny Wielkopolan Kryształowy Puchar Polski oraz Złoty Medal dla najlepszej firmy brokerskiej w Polsce.
W 2009 roku, jako dowód uznania za pomoc i zaangażowanie dla środowisk kombatanckich, wraz z żoną Krystyną otrzymali Odznakę Honorową Związku Oficerów Rezerwy Polskiej RP im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Za zasługi dla Polskiego Klubu Kawaleryjskiego (m.in. jako współfundator Sztandaru PKK ) uzyskał ryngraf honorowy, a także medal Federacji Stowarzyszeń Rezerwistów i Weteranów Sił Zbrojnych RP Polska Broń Pancerna ( Jordanów, Falaisez, Studzianki, Budziszyn 1939-1945).
Uhonorowany w związku z działalnością konsularną Medalem Pamiątkowym Beatrix Bataviae Regina (2005).

Od 2011 Członek Honorowy i rzeczywisty Komisji Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk Oddział w Poznaniu, uhonorowany medalem Naturea Tutela Res Necessaria Hominum. Pro Urbanis et Regionalibus Studiis (2012). Od XII 2011 członek Stowarzyszenia Instytutu Zachodniego. Spadkobierca całości materiałów archiwalnych (archiwum Z. Zielińskiego – w dyspozycji Fundacji Gawrońskich) i myśli rekonstrukcyjnej Zbigniewa Zielińskiego dot. Starego Miasta w Poznaniu, zmierzającej do łącznego odtworzenia całości organizmu staromiejskiego, w tym : pierzei rynkowych, zabudowy bloku śródrynkowego: sukiennice, bogate kramy, zamku królewskiego, baszt i murów obronnych miasta. Na Walnym Zwyczajnym Zebraniu Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Poznaniu w dniu 10.05.2012 wybrany do Zarządu Komitetu (sekretarz). Jednocześnie od roku 2010 jest przewodniczącym Obywatelskiego Komitetu im. Zb. Zielińskiego (OKZZ). Komitet promuje projekt Zamku 6-szczytowego ( projekt Milewski – Gawroński ) oraz czyni starania o zaprowadzenie na odbudowywanym zamku Muzeum Godła, Hymnu i Symboli Narodowych. W ramach działalności w FG jest współwydawcą serii wydawniczej „ Sierakowskie Zeszyty Historyczne” oraz szeregu innych publikacji np. „Historia wskrzeszania Starego Miasta w Poznaniu” (2010) , „W mundurku i mundurze przez świat”, „Przez Tobruk i Monte Cassino do Sztabu Sprzymierzonych” i inne.

Rycerz
Orderu
Oranje-Nassau

W dniu 11 października 2012 r. Ambasador Królestwa Niderlandów dr Marcel Kurpershoek, konsulowie innych państw w Poznaniu, przedstawiciele władz wojewódzkich, miejskich i samorządowych oraz najbliżsi przyjaciele pożegnali Andrzeja Gawrońskiego, który po 15 latach zakończył swoją misję konsularną. W uznaniu zasług Ambasador Niderlandów w Polsce uhonorował dr. Andrzeja Gawrońskiego przyznanym przez królową Beatrix Orderem Oranje-Nassau i nadał mu tytuł rycerza tego Orderu ( Ridder van Oranje-Nassau). Funkcje konsularne sprawował nieprzerwanie do momentu powołania nowego Konsula Honorowego. Obecnie Konsul-Senior w Korpusie Konsularnym miasta Poznania.

Jest pomysłodawcą m.in. Instytutu Kresów Zachodnich ( IKREZ) Poznań- Sieraków nad Wartą, pomysłodawcą akcji promocyjnej pt. Sierakowska Enklawa Sztuki i Sportu tj. trzyletniego programu „konwersji” Sierakowa nad Wartą w Kazimierz Dolny nad Wisłą. Jest (wraz z żoną Krystyną) członkiem nowopowstającego Towarzystwa im. Wojciecha Bogusławskiego w Poznaniu, działającego z misją przywrócenia pamięci o wielkopolskich korzeniach Ojca Polskiej Sceny Narodowej ( dwór w Glinnie, fortepian z saloniku Bogusławskich ).
Od sześciu lat szef trzyosobowej Rady Fundacji PBG Basket Junior, obecnej drużyny Biofarm Basket Poznań.

Kolekcjoner sztuki dawnej i współczesnej. Właściciel imponującej kolekcji karykatur ludzi muzyki Poznania, autorstwa Stanisława Mrowińskiego.

Poza Europą i USA, odwiedził Wenezuelę, Brazylię, Indonezję, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Palestynę .

Jest żonaty (Krystyna, mgr ekonomii) i ma 2 dzieci (Anna, mgr ekonomii UE i Tomasz, absolwent Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu ).